ABD 'de tutuklu yargılanan Reza Zarrab (Rıza Sarraf) davasında önemli bir gelişme yaşandı. Halk Bankası eski Genel Müdürü Süleyman Aslan ile Genel Müdür Yardımcısı Levent Balkan’dan sonra eski Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan yayınlanan ek iddianameyle davaya “sanık” olarak eklendi. Nihayetinde hakkında da resmi tutuklama emri verildi ve bu karar jüri tarafından da onaylandı…

Öncelikle bu konu ile alakalı yaygın olarak bilinen bir yanlış var düzeltelim: Ekonomi eski bakanı Zafer Çağlayan ve diğer isimler, Reza Zarrab’dan rüşvet aldıkları iddiasıyla yargılanmıyorlar! Reza’nın “iş ortakları” olarak görüldüğü için yargılanıyorlar.

Malumunuz Reza Zarrab, ABD başkanına verilen “ulusal güvenlik ve dış politikaya yönelik sıra dışı ve olağanüstü tehditlerin üstesinden gelme” yetkisi çerçevesinde tutuklandı. Reza Zarrab'a isnad edilen suçlama ise, ABD'nin İran'a uyguladığı 'tek taraflı' ambargoları delmek için cürüm işleme amaçlı teşekkül kurmak, yönetmek ve ABD bankalarını dolandırmak…

Bu son gelişmeler karşısında iç politik dinamikler ve medya almaza yatıyor. Muhalefet ise olan bitenleri sadece 17-25 Aralık penceresinden gözlüyor. Fakat mesele oldukça girift ve ciddi aslında… Öyle, İran’ın dışarıda işlem yaptıramadığı varlıklarını değerli maden olarak ülkemiz üzerinden dışarıya açılmasıyla sınırlı değil… Hele hele göğsümüzü gererek anlatılabilecek  “başarılı” bir ”operatif hamle”  ve “dış politika” tercihi hiç değil!

Almanya ile yaşadığımız kriz başta Hollanda krizi gibi algılandı… Malumunuz; Hollanda’nın 15 Mart 2017 seçimine, Türkiye’nin ise 16 Nisan 2017 referandumuna hazırlandığı süreçte iki ülke arasında bir kriz yaşanmış, her iki ülkede bu krizi popülist politikalara dönüştürüp kendi seçmen tabanını konsolide etme gayreti içine girmişti...

Şu sıralar Almanya ile Türkiye arasında yaşananlar; bir nebze iç politik manevra alanını genişletmek için olsa da, iki ülke yöneticileri aslında birbirlerine değil de kendi seçmenlerine seslense de, aslında sorun sanıldığından daha ciddi…

Yani Hollanda ile yaşanıldığı gibi, Almanya’da Eylül ayında seçim bittikten sonra iki taraf da eski haline dönecek gibi değil…

Son iki ayda iki ülkeyi krize sürüklediği öne sürülen; Türkiye'den Almanya'ya FETÖ ve PKK mensuplarının iltica taleplerinin kabul edilmesi, İncirlik ve Konya NATO üslerinde Almanya orijinli müdahaleler, karşılıklı casusluk suçlamaları, Türkiye'de tutuklanan Alman vatandaşları gibi konular bizce "tâli" ve "görünen" sebeplerdir...

Almanya-Türkiye gerginliğini gerginliğin “gerçek” nedeni/nedenleri bizce şöyle:

Bildiğiniz üzere, nüfus kanununda değişiklikle resmî nikâh kıyma yetkisi, belediye memuru ve muhtarlardan başka il-ilçe müftülerine de genişletilmek üzeredir. Kanun “tasarısı” TBMM gündemindedir.

Aslında bir nikâhın kıyılması için gerekli prosedürler yerine getirildikten sonra, nikâhın belediye memurunun kıymasıyla İl-ilçe müftülerinin kıyması arasında sıkıntı görmüyorum…

Çünkü il-ilçe müftülükleri TC idaresinin memurları olup yemin ederek göreve başlamış, bakan düzeyli kararnamelerle göreve getirilen yüksek-nitelikli personeldendir. Diyanet teşkilatı ayrıca, genel itibariyle, laik devlet prensip ve uygulamasının sağlam kurumlarındandır

Lakin gözüne fener tutulan tavşan misali, sadece tasarının il ve ilçe müftülerinin de evlendirme memurları arasına eklenmesi konusuna sabitlenen kamuoyu, “cambaza bak!” atraksiyonlarıyla da birlikte 37 maddelik tasarının diğer detayları ve ciddi “risk” alanlarını gözden kaçırdı…

Bu tasarının, "devlet" ve "egemenlik" parametrelerini tahrip edici boyutlarda olduğunu ve gözden kaçırıldığını düşündüğüm alanları şunlardır:

İsrail’in Filistinli Müslümanlara zulmünü arttırdığı günlerde yürütülen, İsrail menşeli ürünler ve İsrail’i finanse ettikleri düşünülen markalara yönelik boykot kampanyaları yeniden başladı.

Açıkçası, her ne kadar dini güdü ve haklı politik gerekçelerle temellendirilse de, bu “ülke” ve “ürün” boykot etme işlerinin sonuçları itibariyle ciddi bir karşılığının olmadığını, vicdan rahatlatmaktan öte bir fonksiyon icra etmediğini düşünenlerdenim…

Çünkü “sahici” ve “etkili” boykot yapabilecek “tek” merciin “devlet” olduğunu düşünüyorum. Bu işler son kullanıcı olan vatandaşın çarşı-pazarda İsrail ürünlerini boykot etmesiyle değil, devletin uluslararası pazarda İsrail yapımı malların alınmasını, kendi ülkesindeki firmalara yasaklamasıyla olur.

Yani demem o ki, ülkemizi yönetenlerin “devlet” eliyle İsrail’le her türlü mali ilişkiye son vermekle işlerlik ve anlam kazanacak bir olaydır bu boykot hamlesi...

Dün itibariyle dördüncü kez uzatılan OHAL sürecinde, KHK’larla hızlandırılan karar alma mekanizmasıyla mülkî ve askerî kurumlardaki FETÖ temizliği tam gaz devam ediyor… Lakin sayısı on binleri aşan “PKK’lı Memurlar”ın da aynı kapsamda ele alınıp idari yapıdan temizlenmesi noktasında hâlâ ciddi bir adım atılmadı.

Geçmişte peş peşe işletilen ‘açılım süreçleri’ ve nihayetinde devreye sokulan ‘Çözüm Süreci’ adı verilen 3,5 yıllık sahte barış süreci boyunca, Doğu ve G.Doğu bölgesindeki PKK serbestliği ile bunların devletteki kadrolaşmalarına yol verilmesinin bedellerini devletimiz ağır bir şekilde ödemeye devam ediyor...  

Öyle ki… Bırakın PKK’cı ve PKK’ya müzahir bu kapasitenin idarî ve mülkî kadroları işgal etmelerini, özellikle siyasi iktidarın bölgedeki iktisadi networku içinde etkili olanları; askeriyeye ait kantinleri işletecek ve TSK’nın yiyecek-içecek ihalelerini alacak, hatta ve hatta stratejik konumdaki askerî inşaat-taahhüt işleri yürütecek imkân ve konumlara erişmiştir!

Konuyu çok fazla teknik detaylara boğmaya gerek yok!

Şu anda İsviçre'nin Crans-Montana kentinde devam eden Kıbrıs Konferansı'na Crans Montana Müzakereleri’nde Türk tarafına dayatılan iki temel tez var: ilki “Türk askeri Kıbrıs’tan çekilsin”, ikincisi ise “Türkiye garantör olmaktan çıksın”!

Türkler ‘Birleşik Kıbrıs’ tezi istikametinde kurulacak yapının neresinde? Önerilen yapının eşitlik temelinde bâki kalıp kalmayacağı konusunda Türklere ne güvence veriliyor? Siyasal haklar anayasal ve uluslar arası garantiler gibi konuları ne BM’nin umurunda ne de İngiltere ve Rumların… Bu müzakerelerin öncelikli asıl konusu adadaki Türk askerî kapasitesinin ortadan kaldırılması…

Zaten Anastasiadis açık açık “Sıfır asker, sıfır garanti’yi almadan, hiçbir konuyu Rum halkına kabul ettiremeyeceğini ifade ediyor üstüne üstlük iki toplum birleşirse dönüşümlü başkanlık şartı içinde Güzelyurt’u istiyor!

Malumunuz, Manisa’da bir ayda dört kez gerçekleşen ve yüzlerce askerlerimizin etkilendiği zehirleme vakaları yaşandı. Bu vakaların nedeni veya nedenleriyle alakalı, tüm kuşku ve iddiaları araştırmakla ve kamuoyunu en doğru şeklide bilgilendirmekle yükümlü makamlarının başında TBMM gelmektedir. Maalesef, TBMM’ye sunulan bu konuyla alakalı meclis araştırması teklifi Ak Parti ve MHP tarafından reddedildi!

1 değil, 2 değil, 3 değil, tam 4 kere; aynı askeri bölgede, bir ay içerisinde peşi sıra gerçekleşen ve yüzlerce Mehmetçiği etkileyen zehirlenme vakaları sanki vaka-i âdiye’denmiş gibi…

Hâliyle; konuşması gerekenler sustuğu, araştırması gerekenler örttüğü, tenkit edip yol göstermesi gerekenler otoriteye razı olduğu için, ortaya çıkan boşluğu iddialar ve komplo teorisi boyutundaki bilgi setleri dolduruyor!

Bu vakalar ana akım medya ve siyasi iktidara yakın medya gruplarında layık olduğu şekilde gündeme gelmeyince, sosyal medya ve internet medyasının gündeminde oldukça hacimli ve detaylı bir şekilde ele alındı… Uçuk kaçık olanları ve ayakları yere basmayan iddiaları çıkardığınızda, çelişkilere dayanarak ilerleyenleri ve makul bulduğumuz bilgi ve iddia setlerini derleyip toparladığınızda, Manisa orijinli askerî kışlalarda yaşanan bu zehirlenme vakalarıyla ilgili dört iddia öne çıkıyor:

Kuzey Irak Bölgesel Kürt Yönetimi Başkanı Mesud Barzani, 25 Eylül 2017 tarihinde Kürdistan Bölgesi ve Kürdistan idaresi dışında kalan Kerkük, Diyala, Musul, Tuzhurmatu, Şengal gibi tartışmalı bölgelerde dâhil olmak üzere “bağımsızlık” referandumuna gidilmesine karar verdi. 

Siyasi iktidar bilhassa son dört yıldır, iyi ilişkiler içerisinde olduğu Barzani ve Irak Kürt Bölgesel Yönetimi’nin bu 'bağımsızlık' hamlesini ‘tehdit’ ve ‘tehlike’ kapsamında ele almadı. Sayın Erdoğan Barzani’nin bu hamlesinin zamanlamasını doğru bulmazken; Sayın Binali Yıldırım bu zamanlama eleştirisine ek olarak bu kararın sorumsuzca olduğunu vurgulamakla yetindi!

Bu umursamazlık ve suya sabuna dokunmayan tepkiler aslında başka bir politik ederi ortaya çıkardı; Sayın Erdoğan’ın “güneyimizde bağımsız bir kürt devletine asla izin vermeyiz” çıkışının “sahici siyasette” bir karşılığı olmadığı hakkındaki kanaatleri güçlendirdi!

Bu yazım, 25 Eylül 2017'de Kürdistan’ın bağımsızlığının oylanacağı referandumun siyasi ve teknik analizini içermiyor… Allah dilerse referandum arefesinde; Kuzey Irak coğrafyasındaki kaygan siyasal yapıyı, Kerkük- Diyala- Musul-Tuzhurmatu- Şengal gibi tartışmalı bölgelerde yaşanabilecekleri, İran faktörünü, Arap-Kürt çatışma alanlarını ve en önemlisi bu referandumun Suriye’deki Rojava bölgesinde tetiklenecek özerklik hamlelerini detaylıca kaleme alırız…

1 ) Küresel güç merkezlerinin, kayıt dışı ekonominin ve kayıt dışı VİP sermeyenin “kasası” olan Katar, şu günlerde; istihbarat, finans ve enerji odaklı bir savaş alanına dönüştürülmek üzere… Kimin elinin kimin cebinde belli olmadığı bu coğrafya parçacığında, fitili ateşlenen bu krizin müstakbel bir Arap-İran-Türk savaşına dönüştürülmesi için yoğun bir çaba harcanıyor.

Bölgede çoksesliliğe tahammül edemeyen ve kankaları Suud’un tek ve mutlak güç olmasını isteyen küreselci eksen; İran'ı ve Türkiye’yi sıkıştıracak her hamlelerinde nispeten bağımsız hareket eden ve bundan sonra da etmeye devam edecek bir Katar'la uğraşmak istemiyor.

2 ) Her ne kadar Sayın Erdoğan ‘Burada farklı bir oyun oynanıyor. Bu oyunun arkasında kimler var şu anda henüz onu tespit edebilmiş değiliz’ dese de, gerek siyaset kurumu gerekse askeri bürokrasi bu oyunun arkasında kimin olduğunu biliyor: Bu tezgâhın patronajı ABD, moderatörü ise Suud’dur!

1 ) Ne zaman ki, Türkiye’nin ABD’ye kayıtsız şartsız bağımlılığı sorgulansa ve bu bağlamda ülkenin dış ilişkilerini çeşitlendirme yönünde adımlar atılmak istense; ne zamanki ABD karşıtlığı ve antiemperyalist çıkışlar artsa; mutlaka ‘İncirlik Üssü’ gündeme getirilir.

Fakat sadece İncirlik Üssü üzerinden yürütülen tartışmalar, ki yakın bir zamanda buna Kürecik Radar Üssü'de eklendi,  aslında güçlü bir ‘algı yönetimi’ ve ‘kurbağa haşlaması’ stratejisi odaklı bir çeşit güdüleme faaliyetidir!

Yine bu faaliyetden murad edilen sadece daralan iç politik manevra alanını genişletmek değildir... Asıl gaye "bir gerçeği ifade ederken, daha önemli gerçeklerin üstünün özenle örtülmesi”dir! Peki, nedir o üstü örtülen daha önemli gerçekler?